İNSAN GİYİNMEDEN UZUN SÜRE YAŞAYABİLİR AMA YİYİP İÇMEDENASLA YAŞAYAMAZ!

Bu felsefe ile başladım sanat dolu dünyaya.

İzmir – Torbalı Cumhuriyet Mesleki ve Teknik AnadoluLisesi’nde birinci sınıfın sonunda geleceğim adına bir meslek seçmekzorundaydım. Okulumdaki tüm bölümleri araştırmıştım ve kendime en uygun olanmesleğin aşçılık olduğuna karar vermiştim.

Okulumuzdaki mutfağımız yetersiz olduğu için lise 2’ninikinci döneminde ancak mutfağa girebilmiştik .

Ardından sabırsızlık içinde kendimi geliştirmek istediğimdendaha 16 yaşımdayken sanayide bir cateringde başlamıştım. Bazı koşullar buradaçalışmamı gerektiriyordu. Çünkü bir bayansanız bazı konularda 1-0 yenikbaşlarsınız ülkemde. Buna rağmen 3 yıl çalıştım orada.Çünkü kitabımda vazgeçmekyoktu!

Lise sonda iken sosyal medyayı nasıl verimlikullanabileceğimi öğrenmiştim. Erdoğan ATABAY ustam ile de sosyal medyadatanıştım ve ondan okulumuza gelip sektördeki biri olarak bizlere bir seminervermesini rica etmiştim. O da birkaç meslektaşı ile gelmişti. Tabi bu esnadayakından takip ettiğim için ustamı bir televizyon programı yaptığınıbiliyordum. Ben de en azından bir defaya mahsus programda ustamın yanındabulunabilmek için bir ricada bulunmuştum. O da kabul etmişti. Bir,iki,üç  program derken tam yedi kez tv programında konuk olmuştum.

Ardından mezun olduk. Üniversite tercihleri başlamıştı.Fakat ilk yıl kazanamamıştım . Yine de bomboş bir yıl geçirmek istemediğimdenTorbalı Halk Eğitimi Merkezi’nde işaret dili ve geleneksel el sanatları kursunagittim. Bunların bana ne gibi mi faydası oldu?

Şuanda katıldığım yarışmalarda tabaklarımı kendimtasarlayıp, üretebiliyorum.

Ve aynı zamanda da başka bir cateringde  çalışmaya başlamıştım. Bu konuda iyice kendimegüveniyordum artık. Kendimi sadece mutfakta değil işletmeye dair birçok konudada geliştirmeye çalıştım,  Çünkü ustamınbir sözü vardır: Bir işte en iyisi olmak istiyorsan o işle ilgili her şeyibilmelisin!

Tabi bu süreçte bir bayan olduğum için bu mesleğiyapamayacağımı söyleyen çok insan oldu hayatımda. Hala söylüyorlar fakat benhiçbirine kulak asmıyorum.Hala en iyisi olmak için uğraşıyorum. Yeri geliyorçok zorlanıyorum ama hiçbir zaman ideallerimden ödün vermiyorum, vermeyeceğimde…

1 yılın ardından tekrar üniversite sınavına girdim ve bu kez sabrın sonu selamete erdi.

Pamukkale Üniversitesi Tavas MYO Aşçılık bölümünü kazandım.Şuan da öğrenimime devam etmekteyim.

Okula geldiğim ilk günlerde çevremde o kadar çok başarılıinsan vardı ki, birçok yarışmaya katılıp ödüller alanlar, en iyi yerlerde çalışanlar…

Bunlar bende özgüven eksiliğine neden olmuştu ve üniversite1. sınıfın ilk dönemi yarışmalara sadece gözlem yapmak için gittim. Çıkan tümtabaklara, yapılan tüm sunumlara ve gösterilere tek tek dikkat ettim. 2. Dönemartık vakti geldi diyerek Fethiye’de bir yarışmaya tatlı ve ana yemekten başvurumu yaptım. ,ilk yarışmam olduğu için sonuca pek önem vermiyordum. Çünkübenim için bir deneyim olacaktı. Benim asıl hedefim Türk mutfağının unutulmayayüz tutmuş tüm lezzetlerini, tüm dünyaya tanıtmak. Bu nedenle de babaannemdenaldığım eski bir Yörük tatlısı olan Saraylı tatlısını yaptım. Ödül töreni başladığında ismimin okunmasıyla her iki kategoriden de 2.lik aldığımı öğrendim. Bu beni daha da hırslandırmıştı. Yarışmaların ardı arkası kesilmedi ogünden sonra. Mayıs 2017 de İzmir ve Balıkesir yarışmasında iki adetbirinciliğim var. Yine Türk mutfağından …

Her zaman için önceliğim ideallerim olmuştur ve bundan sonrada böyle devam edecektir. Başarmak için vazgeçmeyeceğim!

Ayşe Nur Can

Güvenlik Kodunu Giriniz :

Gönder

Gönder